Ձեր ուշադրությանն ենք ներկայացնում ենք Հայաստանի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Վարդան Մինասյանի` ArmFootball.com-ին տված հարցազրույցի երկրորդ մասը:
— Ինչու՞ Սարգիս Հովսեփյանը անսպասելիորեն լքեց հավաքականը:
— (ժպտում է) Սարգիս ինքն է որոշում կայացրել և ավարտել է կարիերան, դա ձեզ համար նույնպես գաղտնիք չէ: Մինչև իր վերջին՝ Բուլղարիայի դեմ հանդիպումը, հեռանալու վերաբերյալ խոսակցությունները թե՛ երկրպագուների, թե՛ ԶԼՄ-ների կողմից արդեն կային:
— Ցանկանում եք ասել, որ երկրպագուների կարծիքը կարո՞ղ էր ազդել նրա կարիերան ավարտելու որոշման վրա:
— Չեմ կարող ասել: Ավելի լավ է այդ հարցը հենց Հովսեփյանին ուղղեք: Դա նրա անձնական որոշումն էր: Նա շատ հեռատես անձնավորություն է ու ասաց, որ ավելի լավ կլինի, որ իր դիրքում մեկ այլ ֆուտբոլիստ խաղա, որպեսզի ժամանակին իրեն լիարժեք փոխարինող լինի: Հիմնականում դրա վերաբերյալ ենք զրուցել: Բայց նա մեզ համար կարևոր ֆիգուր է և միշտ հավաքականի կողքին է: Մարզումներ են լինում, որ նա ֆուտբոլիստների հետ հավասար մասնակցում է, բացի այդ նա հավաքականում իր գործառույթները ունի:
— Լիտվայի դեմ խաղում մեր հավաքականը հաջողությամբ բարձր պրեսսինգով էր գործում՝ հյուրերին դիմավորում էր հենց իրենց խաղադաշտում: Ինչու՞ Իտալիայի դեմ խաղում նման ագրեսիվ ոճով չխաղացինք:
— Դա մի փոքր վտանգավոր է: Առաջին հերթին տարբեր մակարդակի թիմեր են՝ Լիտվան Իտալիա չէ: Կոնկրետ դեպքում՝ իտալացիները խաղում են երկու հարձակվողներով: Տարբերություն չկա դա 4-4-2 շեղանկյամբ մարտավարությունն է, թե 3-5-2-ը: Այդպիսի մարտավարությունների հիմքում ընկած է բազմաթիվ ուղղահայաց փոխանցումներով խաղալու գաղափարը, որում շատ քիչ են կիրառվում լայնակի փոխանցումները: Այսինքն, եթե ինչ-որ բան չստացվեր, և նրանք դուրս գային պրեսինգից, ապա մեր պաշտպանությունում խնդիրներ կծագեին: Այդպես գործելը արդեն իսկ վտանգավոր էր, քանի որ նրանց երկու հարձակվողները մշտապես մեր կենտրոնական պաշտպանների դեմ միայնակ էին մնում, այնպես որ, ավելի խելամիտ էր նրանց մի փոքր ավելի ներքևից դիմավորելը:
— Ձեր կարծիքով, Վալերի Ալեքսանյանի` եզրում խաղալը իրեն արդարացրե՞ց:
— Իհարկե, նա այնպես չխաղաց, ինչպես կցանկանայինք, բայց ես հասկանում եմ, որ դա նրա համար մի փոքր անսովոր դիրք է: Միևնույն ժամանակ, դա այդ պահին եղած միակ լուծումն էր: Կասեմ միայն պատճառը, թե ինչու պաշտպանությունում այդքան ակնառու երևացին մեր սխալները: Իտալիան շատ հզոր թիմ է, այդ իսկ պատճառով այդպիսի թիմերի դեմ խաղերում թիմի թերություններն ավելի հստակ են երևում: Ամեն դեպքում, չեմ բացառում, որ անհրաժեշտության դեպքում, Ալեքսանյանը ինչ-որ խաղում կրկին այդ դիրքում կխաղա: Տեսնում եք, որ մեր երկու եզրերում էլ խնդիրներ կան:
— Մի քանի հարց մեր սելեկցիայի վերաբերյալ: Գաել Անդոնյանը, ով խաղում է Մարսելի «Օլիմպիկում» հավաքական հրավիրվե՞լ է:
— Նրանով ֆեդերացիայից հետաքրքրվել են: Պաշտոնական հրավեր չի եղել: Մինչ հրավիրելը, պետք է իմանալ ֆուտբոլիստի կարծիքը: Օրինակ, Մարկոսովի դեպքում մեր ներկայացուցիչը զանգահարել է ֆուտբոլիստին, և նա պատասխանել է, որ մեծ հաճույքով կխաղա հավաքականում: Միայն դրանից հետո մենք պաշտոնական հրավեր ենք ուղարկում: Նույնը եղել է Գևգեոզյանի դեպքում: Զանգ-համաձայնություն:
— Այսինքն, Անդոնյանի պարագայում, գործը դրան չի հասե՞լ:
— Զանգահարել են, նա էլ մերժել է: Ընդհանրապես 17-19 տարեկանների հարցերով մենք ֆեդերացիայում հատուկ բաժին ունենք, նրանք են այդ հարցերով զբաղվում: Ուղղակի նրանք ինձ միշտ տեղյակ են պահում, որ այսպիսի տղա կա:
— Անդոնյանն իր հարցազրույցում նշել է, որ իրեն հրավիրել են ազգային հավաքական:
— (ծիծաղում է) Ազգայի՞ն: Նա քանի տարեկա՞ն է, տասնյո՞թ, թե՞ տասնութ: Ո՛չ: Ազգային հավաքական հրավիրվելը բացառված է, այդպիսի բան չի եղել, որ ես տեղյակ չլինեմ: Ընդհանրապես բոլոր տարիքային հավաքականներն ընդունված է ազգային անվանել, և նա երևի դա հասկացել է, որ երկրի գլխավոր հավաքական է հրավիրվում:
— Իսկ Բեն Յագանի մասին տեղյա՞կ եք:
— Իհարկե: Նա Հրաչ Յագանի եղբայրն է: Ինձ ասել են, որ Բենը խաղային որակներով գերազանցում է եղբորը: Տեղյակ եմ, որ նա մասնակցել է Բելգիայի բարձրագույն խմբի առաջնության մեկ հանդիպման:
Մենք վերջերս Հունաստանի «Պանատինաիկոս» ակումբից մի երիտասարդ ֆուտբոլիստի ենք հրավիրել:
— Գիզգիզյանի՞ն:
— Այո, նա մի շաբաթ մարզվեց «Փյունիկի» կազմում և շատ լավ տպավորություն թողեց: Հիմա ամեն ինչ անում ենք, որ նա մինչև 19 տարեկանների հավաքականի կազմում մասնակցի ընտրական փուլի մրցաշարին: Մենք ցանկանում էինք, որ նա գա և խաղա «Փյունիկի» կազմում, բայց նրան իր թիմում գնահատում են, և նա կմնա այդտեղ: Մի խոսքով, այնպիսի ֆուտբոլիստ չկա, որ մեր տեսադաշտում չլինի: Հետևում ենք նաև գերմանական շրջանային առաջնություններում հանդես եկող հայ պատանիների խաղին:
— Վերադառնանք Մաուրո Գևգեոզյանին: Ավելի վաղ, երբ Ձեզ հարցնում էին նրա հրավիրման վերաբերյալ, Դուք պատասխանում էիք, որ շատ երկար ճանապարհ պետք է կտրի այստեղ հասնելու համար, բնականաբար դրանից բխող դժվարություններ կառաջանան: Այժմ ի՞նչ է փոխվել:
— Առաջինը, որ նա այն ժամանակ այժմյան մարզավիճակում չէր գտնվում: Երկրորդ, ես հետաքրքրվել եմ ու պարզել եմ, որ տեղի առաջնության տուրերը մեր հավաքականի պաշտոնական խաղերից հետո 4-5 օր հետո են կայանում, իսկ դա նշանակում է, որ նա ժամանակին կհասցնի մասնակցել ուսումնամարզական հավաքներին, նույնիսկ ժամանակային առումով կմերվի թիմին: Եվ ամենագլխավորը, վերը թվարկված ֆուտբոլիստները` Գևգեոզյանը, Մարկոսովը, ինչպես նաև Խաչատուրովը հրավիրվել են, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ նրանք Հայաստանի հավաքականի լիարժեք անդամներ են: Նրանք թեկնածուներ են և կմասնակցեն ընկերական հանդիպումներին: Բայց կան պահանջներ, որոնց նրանք պետք է համապատասխանեն:
— Խաչատուրովը հենակետային գոտում խաղալու փորձ ունի: Դուք նրան այդ դիրքում տեսնու՞մ եք:
— Բացի դա, նա կարող է խաղալ նաև աջ և ձախ եզրերում: Հնարավոր է, որ խաղացնենք հենց հենակետային գոտում, քանի որ մենք այդ դիրքում խնդիրներ ունենք՝ վնասվածքներ, որակազրկում: Շատ լավ է, որ նա ունիվերսալ ֆուտբոլիստ է:
— Իսկ փետրվարին Հայաստանի հավաքականը ու՞ր կմեկնի՝ Կիպրո՞ս, թե՞ ԱՄՆ: Հավաքականի նախապատրաստական շրջանի հետ կապված պլաններն արդեն կազմվա՞ծ են:
— Հավաքականը Կիպրոս կամ ԱՄՆ չի մեկնի: Արդեն պայմանավորվածություն կա, որ հավաքականը փետրվարին մեկ հանդիպում կանցկացնի: Այժմ բանակցում ենք երկրորդն անցկացնելու համար: Խաղերը կկայանան փետրվարի 5-ին և 6-ին: Այսինքն, մենք նախապատրաստվում ենք նույն գրաֆիկով, ինչ անցած տարի, երբ իրար հետևից խաղացինք Սերբիայի և Կանադայի հավաքականների դեմ:
— Իսկ այդ հանդիպումները որտե՞ղ են կայանալու: Դեռ պա՞րզ չէ:
— Ոչ, պարզ է, ուղղակի դրա վերաբերյալ մի փոքր ուշ կհայտարարենք:
— Հավաքական են հրավիրվում ևս երկու հարձակվողներ: Դա խոսու՞մ է այն մասին, որ ներկայիս հարձակվողների խաղից Դուք այդքան էլ գոհ չեք:
— Ոչ-ոչ: Մրցակցությունը կարևոր գործոն է: Ֆուտբոլիստը պետք է զգա, որ իր հետևից զգացվում է մրցակցի շունչը, բացի այդ չեմ կարծում, որ մենք երկու հարձակվող ունենք: Հիմա մեզ մոտ խաղում են Սարկիսովը, Մովսիսյանը, Մանուչարյանը: Շատ լավ է, որ Սարկիսովը կարող է խաղալ աջից և ձախից: Չեմ բացառում, որ ներքին առաջնությունից նույնպես ֆուտբոլիստներ կարող են հրավիրվել:
(շարունակելի)
Վարդան Մինասյանի հարցազրույցի առաջին մասը
You must be logged in to post a comment.