Սեպտեմբերի 4-ին Հայաստանի ազգային հավաքականը կրեց հերթական պարտությունը, այս անգամ -2 միավոր ունեցող սերբերից: Ու եթե նախորդ հանդիպումներում մեկ-մեկ կտեսնեինք գրագետ դրվագներ, ապա այս խաղում այն բացակայում էր: Սերբիա-Հայաստան խաղում մենք մրցակցին զիջեցինք թե կարգով, թե խաղով, թե հաշվով…
2012 թվականի երբ Վարդան Մինասյանը գլխավորեց Հայաստանի հավաքականը, հավաքականը չուներ խաղային ձեռագիր, հաջող ու պրոֆեսիոնալ խաղ և մրցակիցների համար վտանգ չէր ներկայացնում: Ընդամենը 1 ընկերական խաղ և 1 պաշտոնական խաղ Եվրո 2012-ի նախընտրական փուլում, և արդեն մենք ունեցանք կազմակերպված խաղ, Եվրո 2012-ի արդեն 2-րդ խաղում մենք մոտ էին հաջողության, սակայն Արարատ Առաքելյանի ձեռքը հետաձքեց այն մեկ ամսով: Արդեն 3-րդ խաղում մեր հավաքականը դարձավ սենսացիայի հեղինակ, Երևանում գերազանց հաղթելով Սլովակիայի ուժեղ հավաքականին, այն հավաքականին, որը հասել էր աշխարհի առաջնության եզրափակիչ փուլի 1/8-րդ եզրափակիչ, այն հավաքականին, որը հաղթել էր Ռուսաստանի հավաքականին նրա իսկ հարկի տակ: Հաջողությունների շարքը շարունակվեց նաև ապագայում, հաղթանակներ Սլովակիային նրա իսկ հարկի տակ 0-4 հաշվով, Անդորային, Մակեդոնիային և միայն վերջին խաղում Իտուրալդե Գոնսալես մրցավար կոչվածի անարդարություններից հետո մենք չկարողացանք դուրս գալ Եվրո 2012-ի Եզրափակիչ փուլ: Մենք զբաղեցրեցինք խմբում 3-րդ հորիզոնականը, ՖԻՖԱ-ի վարկանիշային նաղյուսակում բարձրացանք մինչև 38-րդ հորիզոնականը և սա տվյալներ էր, որոնց մասին խոսելուց ծիծաղել կարելի էր նախկինում:
Աշխարհի 2014 թվականի առաջնության ընտրական փուլը մենք սկսեցինք հաղթանակով, սակայն ունեցանք և անհաջողություններ, բայց անհաջողությունների հետ մեկ տեղ մենք ունեինք ուժեղ հավաքական, հավաքական, որը վտանգ էր ներկայացնում յուրաքանչյուր թիմի համար: Մալթայի հավաքականին տանը 0-1 պարտվելուց հետո մենք Դանիայում ջաղջախեցինք նրանց հավաքականին, բոլորին ապացուցելով, որ դա ուղակի պատահականություն էր և որ մենք ունենք ուշեղ, հզոր հաղթող հավաքական, մենք Չեխերին հաղթեցինք 1-2 հաշվով, հաղթական գնդակ խփելով հանդիպման վերջին րոպեներին: Բոլորս հպարտանում էինք մեր հավաքականով, ու վստահ մտածում, որ մի օր մեր հավաքականը խաղալու է Աշխարհի կամ Եվրոպայի առաջնության եզրափակիչ փուլում:
Մինասյանի հեռանալուց հետո ՀՖՖ-ն նշանակեց Շվեյցարացի Բեռնար Շալանդին, և խնդիր դրեց նրա օգնությամբ դուրս գալ Եվրո 2016-ի եզրափակիչ փուլ: Շալանդը կոտրեց մեր հավաքականը, նա փոխեց խաղային ձեռագիրը, սկսեց խաղալ պաշտպանողական ֆուտբոլ մեկնարկային կազմում դուրս բերելով միանգամից 5 պաշտպան, առջևում թողելով ընդամենը 3 հարցակողական ոճի ֆուտբոլիստ: Շալանդը պարտվեց Դանիային, Պորտուգալիային, Ֆրանսիաին, Ալբանիաին և միայն ոչ-ոքի խաղաց Սերբերի դեմ: Նրան ֆեդերացիան հեռացրեց և մարզչի ժամանակավոր պաշտոնակատար նշանակեց նոր ֆուտբոլային կարիերան ավարտած և մարզչական աշխատանքի անցաց Սարգիս Հովսեփյանին, որը գլխավորում էր Փյունիկը: Հովսեփյանը մոտեցրեց թիմին իր առաջվա խաղային ոճին, սակայն Երևանում զիջեց Պորտուգալիայի ազգային թիմի 2-3 հաշվով: Հաջորդ խաղում մեր հավաքականը շատ վատ խաղաց սերբերի դեմ, և պարտվեց 2-0 հաշվով: Այդպիսի վատ կարգավիճակում մեր հավաքականը չէր հայտնվել շատ երկար ժամանակ:
Մենք եզրափակում ենք ընտրական I խմբի մրցաշարային աղյուսակը վաստակած 1 միավորով և կորցրել ենք բոլոր հնարավորությունները խաղալու Եվրո 2016-ում: Մեզ մնում է փորձել լավ խաղալ ընդրական փուլի Դանիայի և Ալբանիայի դեմ խաղերում, որպեսզի բարցրացնենք մեր պատիվն ու մարզավիճակը: Թե ո՞վ կլինի մեր հավաքականի նոր գլխավոր մարզիչը կիմանանք ընտրական փուլի ավարտից հետո: Հուսով լինենք, որ 2018 թվականի Աշխարհի առաջնության ընտրական փուլում մենք մինիմում կխաղանք լավ հաղթանակ բերող ֆուտբոլ, իսկ խմբից դուրս գալու մասին կմտածենք դա ապահովելուց հետ:
Խմբագի՝ Դավիթ Եղիշյան
You must be logged in to post a comment.